تاریخچه طراحی لباس از پیدایش تا کنون
طراحی لباس و مد از روم و مصر باستان شروع شد که در این فرهنگ ها لباس و مد نماد وضعیت فرد بشمار می آمد بدین معنا که افراد ثروتمند لباسهای رنگی و گران قیمت و افراد فقیر لباسهای به رنگ خنثی و ارزان قیمت می پوشیدند. افراد فقیر لباس های خود را با دست می دوختند و برای فعالیتها و کارها از آن استفاده می کردند. همچنین زنان لباسهای بلند معمولی اما مردان لباس توگا ( پارچه ای به طول ۶ متر که به دور بدن خود می پیچیدند ) که نماد شهروند رومی بود بر تن می کردند.
منشا طراحی لباس و مد
سرآغاز طراحی لباس و مد به سال 1826 بر می گردد که گفته می شود چارلز فردریک ورث ( طراح سرشناس لباس انگلیسی ) اولین طراح مد جهان از سال 1826 تا 1895 می باشد که به او لقب پدر طراحی سطح عالی لباس زنانه داده اند. وی قبلا پارچه فروش بوده و یک خانه مد در پاریس راه اندازی کرد و سنت خانه های مد و طراحی لباس را شروع کرد و به مشتریانش گفت که چه نوع لباسی به آنها می آید و برایشان مناسب است و به طراحی لباس اختصاصی برای آنها پرداخت.
در این سالها تعدادی از خانه های طراحی لباس به استخدام هنرمندان برای توسعه طراحی لباس و الگوهای لباس کردند که این طرح ها به مشتریان ارائه می شدند تا در صورت مورد پسند بودن سفارش دهند.
تاریخچه طراحی لباس مد فرانسوی
هفته مد پاریس یک اصطلاح رایج امروزی است اما چگونه فرانسه به قطب مد تبدیل شد ؟ همه اینها به سبک زندگی مجلل و با شکوه پادشاه لویی چهاردهم بر می گردد چرا که وی مبالغ زیادی خرج کرد تا بهترین طراحان لباس برای او لباس طراحی کنند. شخصی به نام پل پوآره طراح مد فرانسوی در اوایل قرن ۲۰ وارد صحنه مد در فرانسه شد و به بنیانگذار یک اصطلاح در مد به نام اوت کوتور تبدیل شد که این عبارت مربوط به طراحان لباس و مد بر می گردد که لباس انحصاری طراحی می کنند.
مد پاریسی در طول اعصار گذشته همواره الهام بخش سبک مدرن بوده و هست و با طراحان لباس موفق پاریسی همچون دیور که در دهه 1950 مشهور شد و در بسیاری از خطوط لباس های زیبا طراحی و تولید کردند.
طراحی لباس و مد در دهه 1900 تا 1920
طراحی لباس و مد در دهه 1900 با سرعت هر چه تمام تر به پیش رفت و در این دهه زنان بلوز و دامن های زیر زانو و مردان پیرداهن های دوخته شده با دکمه هایی در پشت به جای جلو می پوشیدند. دهه ۱۹۱۰ به کلاه های بزرگ و موهای کوتاه زنان و کت و شلوار برای مردان مورد توجه بود. دهه 1920 سبک فلپر بطور گسترده مورد تحلیل زنان قرار گرفت که در آن زنان جوان دامن کوتاه می پوشدند ، موهایشان را کوتاه کرده ، دارای آرایش غلیط بودند و به موسیقی جاز علاقه داشتند و سیگار و مشروب استفاده می کردند.
مقالات دیگر : طراحی لباس از برندسازی تا فروش اینترنتی
طراحی لباس در دهه 1930 تا 1950
در سبک فلپر از الگوهای مختلف نظیر چهارخانه ، راه راه عمودی و رنگ های ثابت استفاده می شد و استایل فلپر آندروژن بود و منحنی های زنانه بدن را نشان نمی داد و زنانگی را برجسته نمی کرد. دهه 1930 لباسهای طرحدار و گلدار برای زنان طراحی شد و در تاریخ مد بسیار قابل توجه بود. اما در دهه 1940 روندن مد غیر رسمی تر شد و زنان عموما شلوار می پوشیدند و در این بین طراحان لباس خوشنامی همچون کریستین دیور ، کریستوبال ، بالنسیاگا ، هوبرت دی ژیوانشی و چارلز جیمز در دهه 1950 معروف شدند.
طراحی لباس در دهه 1960
دهه 1960 میلادی جنبش هیپی به راه افتاد که دارای سبک متفاوت بوده و از جمله دارای گرایش های نشانه های صلح ، شلوار زنگوله ای و جین و کراوات بود که به نام بوهمی نیز شناخته می شود. در طراحی لباس هیپی ها در اوایل 1960 همیشه پارچه هایی رنگی و پیراهن نبود و از ژاکت پشمی ، شلوار جذب ، تیشرت و کفش پارچه ای استفاده می کردند که در آن پالت رنگی کم رنگ و مدل لباس ها بیشتر ساده بود. اما در سالهای 1964 تا 1969 طراحی لباس هیپی ها تغییر کرد و شلوارها گشاد شد و رنگهای تند و تیز و مدلهای لباس با الگوهای پیچیده همچون بته جقه مورد توجه قرار گرفت و بعلاوه در سال 1968 از گلدوزی خصوصا بر روی شلوارهای جین کمک گرفتند.
طراحی لباس در دهه 1970
دهه 1970 به دوران دیسکو ( دوره عاشقان آزادی و آمیخته شدن تکنولوژی با مد ) مشهور است که در آن طراحی لباس ها پر زرق و برق مردانه و زنانه ( نظیر پارچه های ورنی ، لمه ، پولک دوزی شده ) و پوشیدن دمپایی مد بود که در این دوره لباس بر اساس جنسیت خنثی یا آندروژن طراحی می شد. از رنگهایی که طراحان لباس در این دهه استفاده می شد می توان به رنگهای برنزی ، خاکستری ، سیاه ، نارنجی ، سفید ، قهوه و زنگاری و مسی و پاستلی اشاره کرد.
مقالات دیگر : طراحی لباس از صفر تا صد
طراحی لباس در دهه 1980 تا 1990
از مهم ترین دهه های مد دنیا دهه 1980 میلادی بوده که در آن طراحی لباس با رنگهای روشن صورت می گرفت و این دهه به دو نیمه مد تبدیل می شد که در نیمه اول دهه 80 میلادی یقه اسکی ، دامن و پیراهن میدی ، شلوار فاق بلند و گشاد ، شلوار چرم ، کفش ژله ای ، دستبند پلاستیکی ، بوت بلند ، کفش اسپرت سفید و ساعت و اکسسوری ظریف پوشیده می شد. در اواسط دهه 1980 میلاد هم رنگهای پاستلی و نئونی در طراحی لباس بکار گرفته شد که این زرق و برق به رونق اقتصادی که در غرب اتفاق افتاد بر می گردد که بیشتر در نسل قدیمی با ثبات درآمد مورد توجه قرار گرفت نه نسل جوان.
نیمه دوم دهه 1980 شانه های پهن و اپل دار برای زنان مد شد تا با مردان برابر باشند. از برندهای مطرح دنیا می توان به ورساچه ، Guess و Tommy Hilfiger در دهه 1990 همراه با سبک گرانج ( استایل طبقه کارگری ) مانند شلوار جین فلانل و پاره مشهور شد. سبک گرانج به دلیل مشکلات مالی در میان مردم بوجود آمد و در آن طراحان لباس از عناصر پانک و لباسهای ارزان قیمت طبقه کارگری استفاده کردند و حتی گروه های موسیقی راک مانند نیروانا هم از این سبک استفاده کردند.
طراحی لباس در دهه 2000
در دهه 2000 به دلیل پیشرفت فناوری ، وجود تبلیغات آنلاین به سرعت مد در سراسر جهان گسترش یافت و برندهای مقرون به صرف تری مانند زارا ، H & M و فوراور 21 در این دهه تاثیر گذار بودند. در آغاز این سال شلوار جین فاق کوتاه ، دامن چین دار و پفی و بلوز زنانه صورتی و طوسی ، چکمه های بلند سفید زنانه ، سایه چشم نقره ای ، رنگ پوست برنز و ابروهای نازک ، اکسسوری های نقره ای مانند گوشواره های گرد بزرگ و موهای ژل زده آقایان ترند شده بود.
تکامل مد مدرن
دنیای مد مدرن با رونق در دهه 1980 و 1990 شروع شد و در اوایل دهه 2000 گسترش یافت و این رونق سبب شد که مد هیچ قاعده و قانون خاصی نداشته باشد و آزادی در آزمایش سبک ها و گرایش های مختلف در لباسها همانند سبک گرانج در دهه 90 شکل گرفت.
اینستاگرام : https://instagram.com/arkhalegh
هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.